‘It giet oan’, brengt ons nog steeds in vervoering

Op de dag af, 25 jaar geleden, kwamen Klasina Seistra en Henk Angenent als eersten over de streep in de Elfstedentocht uit 1997. De NOS stelde een programma samen waarop deze epische gebeurtenis de hele dag life terug te zien was.

’s Avonds zorgden Herman van der Zandt en Dione de Graaff voor terugblikken en interviews met bekende- en onbekende helden, vrijwilligers, winnaars, verliezers (één minuut na twaalven binnen) en de Elfsteden voorzitters van toen en nu.  Henk Kroes, de voorzitter in 1997 vertelde dat hij aan de keukentafel samen met zijn vrouw de legendarische woorden: ‘It giet oan!’ had bedacht. Het moest, kort, krachtig en Fries zijn. Wiebe Wieling heeft zijn spreuk ook al klaar, bekende hij aan Dione, maar liet die zich niet ontfutselen. Hoe leuk ze ook naar hem glimlachte!

Toen ik de beelden terugzag en Kroes de beroemde woorden ‘It giet oan!’ zag uitspreken, liet het me niet onberoerd. Ik voelde dezelfde opwinding die zich destijds van iedereen in Nederland meester maakte, schaatser of niet. Dat gevoel wat ons verbond, die verbroedering,  kwam ook ter sprake. Kroes en Wieling konden memoreren hoe alle rangen en standen door elkaar heen stonden langs de kant van het parcours om de schaatsers aan te moedigen. ‘De volgende dag sloegen ze elkaar dan weer de hersens in’, volgens Kroes.

Voor ons HLSK-ers gaat dit ook op. Als we met elkaar op een schaatstrip gaan weten we niets van elkaars achtergrond of afkomst. Onze klub telt 265 leden en die ene gemeenschappelijke deler is genoeg; de liefde voor het schaatsen. Bij een bijeenkomst gaat het gesprek over geplande tochten, over de zin en onzin van nieuwe materialen en alle mogelijke weer scenario’s worden besproken. “Wat als we te maken krijgen met een verstoring van de poolwervel? Verhoogt dat de kans op ijs? Heeft el Ninõ nou wel of geen effect op de temperatuur in Nederland?’ Avondvullende vragen die te maken hebben met ijskoorts, waar wij, net als de journalisten van het Elfstedenjournaal, geen genoeg van krijgen.

We dromen van ijs. En iedere jaar is er nieuwe hoop dat de tocht der tochten er ervan komt, want veel van onze leden – hoe kan het ook anders – zijn lid van de Vereniging Friesche Elfsteden.
Voor de tweede helft van de winter is er, als je van het meest positieve scenario uitgaat, een periode met vorst voorspeld. Het zou fantastisch zijn, maar wij schaatsgekken schaatsen al sinds half november in Scandinavië.

Ook daar is het niet meer vanzelfsprekend dat er voldoende ijs ligt. Als de temperaturen schommelen, kan het tot het laatst toe onzeker zijn of een trip  doorgaat. En gaat het door, dan klinkt het Zweedse: ”Det går på,” bijna net zo mooi.